Recenzja Dhadral Do góry

No i wreszcie rozdział 8, wielki finał na miarę całego dobrego sezonu. Jest akcja, a śmiech łzy i WTF’y przeplatają się w doskonałej proporcji. A, no i fajnie, że nie tylko ja określam imperialnych „Impami”

Serial spotkał się z wieloma zarzutami odnoście prostej fabuły i braku rozbudowanego rozwoju postaci wyrażonego dialogach. To bzdury opisane przez ludzi niewidzących różnicy między fabułą a akcją i nie biorących pod uwagę, iż fabuła może być opowiadana między wierszami. A brak dialogów... Film to widowisko wizualne i ma się bronić nawet gdy wyłączysz dialogi. Osoby sądzące, że rozbudowane dialogi mogą nadrobić słabą wizualizację to BRAWO, właśnie znaleźliście argument za słuchaniem radia. Film to zjawisko wizualne, dialogi nie tylko rozbudowane, a wręcz jakiekolwiek nie są w nim ani potrzebne, ani konieczne, jeśli film jest dobry i historia opowiada się sama. A Mandalorianin jest dobry. Jest nakręcony tak dobrze, iż nawet bez dialogów i nie widząc twarzy głównego bohatera wiemy co dzieje się w jego głowie. Tak więc dialogi są rzadkie i krótkie, ale zawsze znaczące. Nie ma tu miejsca na ładne wydmuszki dialogowe rodem z kinowej trylogii Disneya. Mando nie marnują słów.

Muzyka choć nie pisana przez Williamsa po prostu wgniata w fotel i doskonale zgrywa się z obrazem, zwłaszcza doskonale pasuje do przedstawianych lokacji. Zdjęcia są fenomenalne, szczególnie malownicze pozostają ujęcia krajobrazów na wszystkich odwiedzanych planetach.
Przed pierwszym odcinkiem pytałam czy warto było czekać - jasne, że było warto, teraz trzeba nam czekać na następny sezon. Warto.

Recenzja Tygrzyka Do góry

No to zaczyna się od beki ze szturmiaków, a potem robi się napakowaną akcją i kultowymi tekstami przygodą. Królują Mando, IG, Yodłaj (Yodek, Baby Yoda, Yodling), Moff Gideon i Cara.
Jakby ciężko niespoilerować parę pięknych elementów, zakręceń fabuły i nawiązań do innych mediów w uniwersum SW. Piękne zakończenie pierwszego sezonu.

Recenzja Marika Do góry

No i mamy wielki finał sezonu. Przyznam, że nie zawiódł mnie ani przez sekundę. Było wszystko, co być powinno, i wszystko dzięki czemu tak bardzo polubiłem ten serial: epicka walka, świetna muzyka, mandaloriańskie zbroje, heroiczne poświęcenie chwytające za serce i absolutnie naturalny i nieprzesłodzony happy end... a także ciekawa zapowiedź kolejnego sezonu. Twórcom i aktorom serdecznie dziękuję za 8 odcinków godziwej rozrywki i że dzięki nim nie tracę do końca wiary w dalszy rozwój uniwersum. Jeszcze raz podkreślę świetną muzykę w całym serialu, która w niczym nie ustępuje tej z dwóch pierwszych trylogii, i w której można się po prostu zakochać.