Recenzja X-Yuriego Do góry

Kolejny odcinek kolejny raz spycha większość postaci na margines i skupia się na Ezrze. Tym razem trafia do akademii imperialnej na Lothalu, w ramach infiltracji oczywiście. Odcinek początkowo wydawał mi się podobny do tego z Bobą z 2giego sezonu The Clone Wars ale w miarę oglądania przekonałem się, że... akcenty są rozłożone kompletnie inaczej - tam Boba miał inny cel i działał przeciwko wszystkim, tutaj natomiast Ezra znajduje... pewne wsparcie.

Nie tylko odcinek z Bobą przychodził mi na myśl, szkolenie kadetów wydawało mi się też podobne do tego jak sprawdzani byli Łowcy Nagród w jednym z odcinków. W sumie całe to szkolenie było mocno dziwne... kilka tygodni i szturmowcy? Ćwiczenia w takiej formie? Dziwnie, ale uznajmy, że to tylko wycinek całości. A te "kilka tygodni" należy rozumieć jako czas wstępnego treningu który ma odsiać tych którzy się nie nadają.

Tym co mi się podobało to wątek... wyłapywania Force-Userów, nawet jak Ci sami są tego nieświadomi. Ciekaw jestem czy i jak zostanie to pociągnięte. Podobnie jak wątek tego kadeta który pozostał i który będzie starał się oszukać Inkwizytora... uda mu się, czy też zostanie to w jakiś ciekawy sposób wykorzystane, ten go przejrzy i wykorzysta by zastawić pułapkę na Ezrę? Chyba jeszcze żaden odcinek nie sprawił jeszcze tak bardzo że ciekaw jestem jak zostaną rozwinięte pochodzące z niego wątki. A to niewątpliwie plus dla niego.

Wizualnie ładne były też sceny w kosmosie, eksplozja statku z kryształami... ładnie, ładnie. Choć sam wątek wyprawy by zniszczyć ten statek, choć tak naprawdę jest głównym powodem obecności Ezry w akademii schodzi na dalszy plan - do tego stopnia, że pisząc recenzję prawie zapomniałem, że takowy miał miejsce!

Mandaloriański wątek, znaczy Sabine, był raczej niewielki ale znośny. Choć oczywiście, nikt nie widzi nic podejrzanego w kręcącej się wokół akademii Mandaloriance (w charakterystycznej zbroi, która miała już okazje podpaść imperium na Lothalu) oraz Lasatowi (to samo), ech.

Odcinek... mi się podobał. Ale to wciąż nie jest coś niesamowitego. Ale solidne 8/10.

Recenzja Mahiyany Do góry

Kolejny podstęp rebeliantów przypomina mi trochę strategię Boby z Wojen Klonów, który również podszywał się pod kadeta. Ezra ma jednak dużo łatwiej gdyż jako, że inni kadeci nie są klonami on sam też nie musi nim być. Z kolejnych podobieństw do Wojen Klonów mamy tutaj też podobne jak nie takie samo zadanie z jakim zmierzył się Obi Wan udający łowcę nagród w Wojnach Klonów. Podobnie też jak w przypadku doświadczonego Jedi, Ezra zdaje się zdradzać tym jak dobrze mu idzie.
Na chwilkę pojawia się Sabine, korzystająca z dalmierza. Jak zwykle nie dostajemy dużo więcej. Jednak zawsze trochę cieszy, że korzysta z dobrodziejstw Mandaloriańskiej zbroi.
W przeciwieństwie do Boby Erza znajduje sobie wspólnika wśród kadetów. Jednak w przciwieństwie do Republiki, Imperium nie wspiera idei współpracy wśród żołnieży. Nie jest to tak naprawdę dobre zagranie patrząc strategicznie, ale dobrze pokazuje to jak złe jest Imperium, co w tak czarno-białym świecie jest przecież bardzo ważne.
Po raz drugi pojawia się też postać Inkwizytora, który najwyraźniej jest zainteresowany Ezrą i jego nowym towarzyszem gdyż tak dobrze im idzie.
Podczas walki w przestrzeni kosmicznej dostajemy bardzo ładny wybuch i to tak naprawdę jedyne co mogę powiedzieć o całej akcji niedopuszczenia do transportu Kyberu. Cała ucieczka Ezry i jego nowego przyjaciela też nie była szczególna. Całość ratuje trochę motyw kadeta, który postanawia zostać żeby odnaleźć swoją siostrę.
Nawiązania do Wojen Klonów były całkiem przyjemne, ale potem odcinek zaczął się dłużyć, więc daję 5/10