Recenzja Mahiyany Do góry

W poprzednim odcinku Satine zasugerowała śledztwo poprowadzone przez bezstronnego Jedi i takiego też dostała, a konkretniej Ahsokę. Od samego początku Alec wydaje się być zdenerwowany oraz szcześliwy z powodu, że Anakin jednak nie zostaje.
Ahsoka tłumacząca uczniom co to jest korupcja wydaje mi się aż za oczywistą rzeczą, ale może idealnie nadaje się to dla grupy docelowej. Oczywiście uczniowie muszą nadinterpretować jej słowa i samotnie wyruszają na poszukiwanie oznak korupcji na Mandalorze.Znajdują oni nieoznakowanych policjantów i podejrzane istoty, tej samej rasy co przemytnicy w poprzednim odcinku. Przez nieostrożność niestety, uczniowie Ahsoki są szybko zmuszeni do ucieczki i zaprzestania śledztwa. Postanawiają oni zwrócić się do cioci jednego z nich – samej Satine, która obiecuje sama zająć się sprawą argumentując że są za młodzi żeby się tym zajmować. Kadeci postanawiają więc, że skontaktują się z Alecem, który kazał im się z nim spotkać i zabrać tam nagranie oraz wszystkich, którzy o tym wiedzą, co brzmi, przynajmniej dla mnie, bardzo podejrzanie. Podobnie myśli Ahsoka, próbująca zniechęcić do spotkania kadetów, jednak podobnie jak Satine nie udaje jej się ich przekonać.
Przybywa jednak kadetom na ratunek, gdy wpadają w pułapkę Aleca, który szybko okazuje się być mężczyzną z hologramu, który nagrali w dokach. Układają plan, który polega na oddaniu kadetów w ręce Aleca w celu znalezienia porwanej Satine.
Wszystko nie idzie do końca zgodnie z planem. Alec zaczyna próbować wyciągnąć fałszywe zeznania od Satine torturami, a gdy nawet to nie działa przyprowadza do tego celu kadetów. Tu okazuje się, że plan Aksoki jednak działa gdyż wspólnymi siłami udaje im się pojmać Aleca i zaprowadzić go do więzienia.
Można tu jeszcze na krótko wspomnieć o ubraniach kadetów, którzy oczywiście mają mandaloriański diamencik, no bo jakżeby inaczej. Odcinek jest na poziomie swojego prequela, więc podobnie jak on zasługuje na 5/10