Honor   Star Wars: Honor Onderon... Planeta posiadająca cztery księżyce o zmiennych orbitach, z których Dxun, co jakiś czas styka się z nią atmosferami. Cywilizacja Onderonu zamieszkuje wielką, otoczoną murami fortece, której przeznaczeniem było powstrzymanie przybyłych milenia temu z Dxun bestii. Dziś na tej planecie toczy się zażarta walka między Mandalorianami a Republiką... *** Ostatni wojownik stał na szczycie wraku bio-droida typu Bazylisk i starał się odpierać nacierające siły Republiki. Podczas ostrzeliwania przeciwników rozmyślał nad tym, dlaczego się znalazł tu, na Onderonie i dlaczego właściwie doszło do klęski Mandalorian. Najpierw niezrozumiały odwrót z Coruscant a teraz to. Wiedział jedno: On i jego towarzysze broni zostali wykorzystani przez Sith i Jedi, wykorzystani jako mięso armatnie w nie swojej wojnie. - Ale to się zmieni... zemszczę się... – wyszeptał pod nosem i odrzucił ciężki blaster. Grupka żołnierzy republikańskich zatrzymała się w biegu i ze zdziwieniem przypatrywała się temu, co robi ich przeciwnik. - Do ataku! – krzyknął dowódca oddziału. Podczas szaleńczego biegu komandosi oddawali strzały w niemal każdym kierunku i żaden z nich nie trafił w stojącego dumnie i spokojnie Mandalorianina. Kiedy zaczęli się do niego zbliżać, ten przyklęknął i schował obie ręce za siebie. - Co on na Sitha robi?! – krzyknął jeden z żołnierzy. - A co mnie to obchodzi?! Zabić nerfa! – odkrzyknął mu dowódca. Kiedy republikanie podbiegali z krzykiem, którym dodawali sobie odwagi do wraku droida, ten przerodził się w krzyk przerażenia, gdy Mandalorianin zza pleców wyjął dwa tradycyjne topory i rozpoczął rzeź swoich prześladowców. *** Jedno ciecie, jeden trup, tak brzmiała jedna z zasad walki i tak właśnie postępował wojownik. Wygrywał, ale wiedział, że jest na terenie wroga i długo ten stan rzeczy się nie utrzyma. Wyrzynając sobie drogę przez republikańskich komandosów przedostał się do stojącego nieopodal promu desantowego, który był jego nadzieją na wyrównanie szans. I wtedy na jego drodze, znikąd pojawiła się jedna z Dxuńskich bestii dosiadana przez jednego z obrońców planety. - Z drogi! – krzyknął Mandalorianin krzyżując topory. - Nie uciekniesz! – odpowiedział mu jeździec i zeskoczył z bestii jeszcze w locie otwierając ogień z blastera. Jednak stal Mandaloriańska była odporna na taki ostrzał, więc jeździec wyjął z siodła swojej bestii dwa miecze. Pojedynek był zagorzały i wyrównany. Mandalorianina zaskoczyły umiejętności Onderonianina, lecz nie uważał żeby młody wojownik był jakąś większą przeszkodą. - Poddaj się, a daruje ci życie – zaproponował młodzieniec. - Poddanie się oznacza zdradę – odparł Mandalorianin korzystając z przerwy w walce na odzyskanie pełni sił. - Zdradę? Kogo?! Zostałeś sam! - Zdradę samego siebie! Honoru! Wszystkich zasad w które wierze! Kończąc te słowa rzucił się na jeźdźca jednym toporem blokując oba miecze, a drugim rozcinając ramie przeciwnika. Młodzieniec stęknął z bólu, ale mimo wszystko nie przestawał się siłować z Mandalorianinem. Wtedy wojownik gwałtownie obrócił topór łamiąc ostrza obu mieczy. Onderonianin padł ze zmęczenia na kolana i opuścił głowę. - Wygrałeś – wysapał – kończ to, co zacząłeś... Młodzieniec czekał na śmierć, ale ta nie nadchodziła. Zamiast topora, jedyne co spadło na jego głowę, to pierwsze krople deszczu, zdziwiony podniósł wiec powoli głowę i spojrzał na przeciwnika, a ten upuścił jeden z toporów na ziemię. - To ty skończ, co zacząłeś... Koniec... Strid

Komentarze   Brak komentarzy. Może czas dodać swój?

Dodaj komentarz   Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.