Artur Morgan

Artur Morgan, główny bohater gry Red Dead Redemption II, świetny rewolwerowiec i jeździec, bandyta i poszukiwany zbieg, ale czy także Mandao’ad? Cóż, może i nie klasyczny Mandao’ad, ale z pewnością ktoś kto kroczy podobną do nich drogą. Artur Morgan został sierotą w wieku 11 lat, kiedy jego ojciec został powieszony za kradzież. Kiedy miał 15 lat zaopiekowało się nim dwóch rzezimieszków, Hosea Matthews i Dutch van der Linde. Obaj nie byli klasycznymi przestępcami, mieli swoją ideę życia z dala od cywilizacji oraz gangu bardziej przypominającego klan i rodzinę, niż klasyczną organizację przestępczą. Hosea i Dutch zastąpili Arturowi rodziców, ucząc go wszystkiego, co sami umieli i wychowując go na lojalnego członka ich niewielkiej społeczności. Już sam ten wątek przypomina trochę często spotykaną praktykę Mandalorian, czyli adopcję sierot wzbudzających zainteresowanie danego Mandalorianina lub Mandalorianki i wychowanie go/jej na swojego/swoją uczennicę. “Klan”, któremu Dutch i Hosea przewodzili, rozrastał się, charakteryzując się rzadko spotykaną wśród podobnych im grup tolerancją oraz lojalnością i momentami wręcz rodzinną atmosferą. W tej grupie nie brakowało miejsca dla kobiet, dzieci czy osób czarnoskórych lub o mieszanym pochodzeniu (co w okresie kiedy gang istniał, czyli końcówka XIX wieku, było wręcz niespotykane). Nie będę spojlerował gry, niemniej chociaż charakter i zachowanie Artura w dużej mierze zależy od gracza, to jednak nie da się wymazać jego bezgranicznej lojalności wobec swojego przywódcy - Dutcha, oraz członków ich grupy, a także dbaniu o młodszych członków ekipy. Owa lojalność jest jedną z cech charakterystycznych Artura, który nigdy nie odmawia pomocy członkom ich małej społeczności i bez wahania ryzykuje życiem w ich obronie. Tradycyjnie zestawię zachowanie, charakter i poglądy Artura z Resol’nare:

1. Noszenie zbroi - nie, wiadomo - nie te czasy.
2. Mówienie w Mando`a - również nie, jak również brak kultywowania jakiejkolwiek unikatowej kultury.
3. Bronienie siebie i swojej rodziny - absolutnie tak, gang jest rodziną Artura, której broni on od początku do końca. Jest też również twardzielem, który nie daje sobie w kaszę dmuchać i wszyscy, którzy postawili go w sytuacji, w której musiał bronić siebie, szybko tego pożałowali (o ile w ogóle zdążyli).
4. Wychowanie dzieci na Mandalorian - w trakcie trwania gry Artur nie ma dzieci, miał co prawda kiedyś syna, którego zaniedbał i który został zamordowany, jednak prawdziwe “dzieci” i uczniowie Artura to młodsi członkowie gangu. Należą do nich John Marston, któremu Artur wielokrotnie ratuje życie; syn Johna, Jack, któremu Artur zastępuje ojca pod nieobecność Johna; jak również inni młodsi członkowie klanu jak Lenny, Tilly czy Mary-Beth, dla których Artur jest mentorem, nauczycielem i opiekunem, nierzadko ratując im życie, a także szkoląc ich i pomagając się rozwinąć. Tak więc moim zdaniem tak, Artur starał się wychować swoich “uczniów” na kogoś podobnego do niego, a w mojej opinii Artur ma wiele cech wspólnych z Mandao’ad.
5. Wywiązywanie się z obowiązków wobec klanu - jak to powiedział w Psach Franz Maurer, “Bezapelacyjnie do samego końca, mojego lub jej”. Artur nie zaniedbuje swoich obowiązków wobec swojego gangu-klanu praktycznie nigdy. Ostatecznie poświęcił mu całe swoje życie.
6. Stawienie się na wezwanie u boku Mandalora - Mandalorem Artura był Dutch van der Linde, Artur choć nieraz w niego wątpił, to zawsze stał u jego boku - wyjąwszy ostatnią walkę Artura, kiedy to musiał wybierać między lojalnością wobec Dutcha, a lojalnością wobec ich “klanu”.

Tak więc mimo iż Artur Morgan to zupełnie inne klimaty, oraz zupełnie inne światy, to niezwykle silna lojalność i oddanie wobec własnej społeczności, które cechują Artura powinny być wzorem dla każdego dobrego Mandao’ad ( i nie tylko).

autor: Marik