Która broń powinna być bronią Mandalora?

Mandalorianie lubują się w pamiątkach, symbolach i tradycjach. Z racji, iż jest to cywilizacja wojowników, bronie i pancerze zajmują w niej szczególną rolę. Zarówno jeśli chodzi o broń jak i pancerze, Mandalorianie skłonni są stawiać na indywidualne preferencje użytkownika czy użytkowniczki. Jednak pewne bronie, czy też elementy pancerzy, stały się u nich symbolami władzy. Dobrymi przykładami są Maska Mandalora czy też Mroczny Miecz. W tym tekście chciałbym zająć się rozważaniem jakaż to broń powinna być bronią i symbolem władzy wodza Mandalorian, Mand’alora.

Zacznijmy od pytania czy symboliczna broń jest w ogóle potrzebna? Moim zdaniem tak. W naszej historii od tysięcy lat władcy i przywódcy dzierżyli najróżniejsze atrybuty, będące symbolami ich władzy: korony, berła, jabłka, ceremonialne miecze itd. itd. Były to przedmioty mające wyróżniać ich spośród grona ich poddanych i podwładnych. Mandalorianom ten koncept również nie był obcy. W starożytnej historii Mandalorian takim symbolem była Maska Mandalora, artefakt wykonany z kości mitozaura i przez tysiąclecia będący symbolem władzy Mandalora. Jednak ostatecznie maska przepadła w pomroce dziejów. Uważam jednak, że symbolem władzy w kulturze wojowników powinna być jednak broń, a nie maska czy inny element zbroi. Broń wyjątkowa, ale jednocześnie użytkowa, nie tracąca przy tym właściwości ceremonialnych. Przykładami takich broni jest topór z kości mitozaura, czy osławiony Mroczny Miecz, jak również wiele mandaloriańskich broni wykonanych z beskaru. Teraz przedstawię krótko wspomniane bronie-artefakty.

1. Topór z kości mitozaura - zacznę od najbardziej starożytnej ze wspomnianych broni. Topór z kości mitozaura, jak sama nazwa wskazuje, wykonany był z kości mitycznego mitozaura, ogromnego, gadopodobnego stwora, którego gatunek w zamierzchłych czasach zamieszkiwał Mandalorę i został wytępiony przez przybyłych na nią Taungów. Była to broń ciężka i bardzo skuteczna, łącząca w sobie cechy bojowe i ceremonialne. Znanymi użytkownikami owej broni byli Mandalor Nieposkromiony, który walczył nią podczas pojedynku Uliciem Quel-Dromą. Innym znanym użytkownikiem takiego topora był Mandalor Ostateczny, z tym że ostrze jego topora nie było wykonane z kości mitozaura, tylko ze szczątków republikańskiego statku, Courageousa, ponadto topór Mandalora Ostatecznego wyposażono w ogniwa energetyczne, które wzmacniały siłę broni.

2. Mroczny miecz - Mroczny miecz, był specyficznym mieczem świetlnym o czarnym ostrzu, oraz dłuższej rękojeści, mocno różniącej się od klasycznych mieczy świetlnych Jedi. Nawet dźwięk, który wydawała broń, różnił się od tego wydawanego przez miecze świetlne innych Jedi i Sithów. Mroczny Miecz został stworzony przez Tarre`a Vizslę, jedynego znanego Mandalorianina, będącego jednocześnie członkiem Zakonu Jedi, około 1000 BBY. Po śmierci Tarrea Vizsli jego broń została umieszczona w Świątyni Jedi na Courscant, skąd została skradziona przez członka klanu Vizsla. Od tego czasu miecz stał się symbolem, który pozwolił rodowi Vizsla zjednoczyć wielu Mandalorian pod ich sztandarami. Podczas wojen klonów, miecz należał do przywódcy Straży Śmierci, Pre Vizsli, który używał go podczas walki z Obi-Wanem Kenobim, Ahsoką Tano, członkami kartelu huttów, Savagem Opressem oraz Darthem Maulem, który pozbawił go broni i zabił nią. Po śmierci Vizsli Mroczny Miecz wpadł w ręce Dartha Maula, który używał go jako dodatkowej broni i symbolu swojego przywództwa nad Mandalorą i Strażą Śmierci. Mimo ostatecznego pokonania Maula przez siły Republiki i mandaloriańską grupę Nocne Sowy, Mroczny Miecz przepadł. Około 2 BBY okazało się iż znajdował się on w prywatnej kolekcji Maula na Dathomirze. Tam miecz wpadł w ręce rycerza Jedi Kanana Jarrusa, jego ucznia Ezry Bridgera oraz Mandalorianki Sabine Wren. Wkrótce potem Kanan pokazał Mroczny Miecz sprzymierzonemu z rebeliantami Mandalorianinowi, Fennowi Rau, i razem wymyślili by broń trafiła w ręce Sabine, która dzięki temu mogła zjednoczyć mandaloriańskie klany przeciwko Imperium. Mimo niechęci do tego pomysłu Sabine zgodziła się na niego i pod okiem Kanana rozpoczęła trening w posługiwaniu się tą bronią. Wkrótce po przybyciu jej i Jedi na Mandalorę straciła Mroczny Miecz, który wpadł w ręce mandaloriańskiego zdrajcy na usłucha Imperium, Gara Saxona. Sabine stoczyła z nim zwycięską walkę i odzyskała Mroczny Miecz, który wkrótce potem przekazała Bo-Katan, która stała się wówczas formalnie Mandalorem.

3. Mandaloriańskie bronie do walki wręcz:

a) Beskad - to krótki, lekko zakrzywiony, ciężki miecz o długości około 45 centymetrów, wykonany z beskaru, niezwykle twardego mandaloriańskiego żelaza. Znanymi posiadaczami beskadu byli mandaloriański instruktor klonów, Walon Vau, uczestnik wojny z Yuuzhan Vongami Goran Beviin, który faworyzował używanie przez Mandalorian broni białej, ponadto uczył walki beskadem rycerz Jedi, Jainę Solo. Innym znanym użytkownikiem był mandalorianin Graad, który użył beskadu w walce z Darthem Caedusem.

b) Bevii’ragir - to mandaloriańska włócznia myśliwska o składanym drzewcu, dzięki czemu mogła służyć zarówno jako broń, jak i jako podpora dla kulejących Mandalorian. Znaną użytkowniczką bevii’ragiru była mandaloriańska mechanik Parja Bralor, która podarowała ją rannemu klonowi-komandosowi, Fi Skiracie, który wolał ową włócznię zamiast klasycznej kuli, uważając, iż dodaje mu to powagi.

c) Munit’kad - to starożytna mandaloriańska halabarda. Jeden ze znanych egzemplarzy munit’kad został skradziony z muzeum na Krownest, najprawdopodobniej na zlecenie kryminalisty Drydena Vosa.

d) Miażdżyrękawice - to jeden z ciekawszych mandaloriańskich wynalazków w dziedzinie militariów. Miażdżyrękawice dzięki zawartym w nich elementom beskaru, a także serwomechanizmom pozwalały noszącemu wywierać niezwykle silny ucisk, zdolny bez większych problemów miażdżyć kości przeciwnika. Dzięki beskarowi, rękawice umożliwiały również blokowanie ciosów mieczem świetlnym. Produkcja miażdżyrękawic została wstrzymana krótko przed bitwą o Yavin, ale 25 lat później na polecenie ówczesnego Mandalora, Boby Fetta zakaz został zniesiony. Znanymi użytkownikami miażdżyrękawic byli wspomniany już fan mandaloriańskiej broni białej, Goran Beviin, Mandalorianin Baltan Carid, który użył miażdżyrękawic w walce z Darthem Caedusem, miażdżąc Sithowi kostkę. Jednak jednym z najsłynniejszych użytkowników miażdżyrękawic, a dokładniej prawej miażdżyrękawicy był Darth Vader, którego prawa rękawica była połaczeniem miażdżyrękawicy z sithyjskim amuletem Lorda Kaana.

Jak więc widzicie, trochę tych broni jest. Każda ma swoje wady i zalety. Przyjrzyjmy się im.

1. Topór z kości mitozaura:
a) Zalety:
- Mocna, ciężka broń, idealna do zadawania potężnych ciosów.
- Podatna na modyfikacje.
- Czysto mandaloriański, starożytny rodowód.
b) Wady
- Ciężki.
- Wymusza na użytkowniku określony styl walki, wymagający dużej siły.
- Bez beskarowych dodatków, bezużyteczny w konfrontacji z przeciwnikiem uzbrojonym w broń świetlną.

2. Mroczny Miecz:
a) Zalety:
- Broń praktycznie nie do zatrzymania, zdolna przeciąć prawie wszystko z wyjątkiem takich metali, jak beskar czy cortosis.
- Idealny do konfrontacji z użytkownikami broni białej, czy też świetlnej.
- Lekki i łatwy do ukrycia.
b) Wady:
- Wymusza na użytkowniku określony styl walki.
- Nie-mandaloriański rodowód, tzn. sam Mroczny Miecz jest tworem Mandalorianina, jednak mimo wszystko jest to miecz świetlny, czyli twór jednych z największych wrogów Mandalorian, Jedi.
- Podobnie jak większość mieczy świetlnych bezużyteczny do walki pod wodą.
- Głośniejszy w użyciu niż standardowa broń biała, mowa o charakterystycznym buczeniu.

3. Mandaloriańskie bronie do walki wręcz:
a) Zalety:
- Ich różnorodność i podatność na modyfikacje.
- Wysoka odporność dzięki zastosowaniu beskaru.
- Czysto mandaloriański rodowód broni.
b) Wady:
- Moim zdaniem brak.

Podsumowując, moim zdaniem najlepszą bronią dla Mandalora będzie każda stricte mandaloriańska broń wykonana z beskaru. Dlaczego?
1. Mandaloriański styl wykonania i użycie beskaru czyni z niej broń czysto mandaloriańską, co pozwala jej pełnić funkcje reprezentacyjne i ceremonialne, bez zarzutu, iż jest to twór aruetii.
2. Zastosowanie beskaru czyni broń niezwykle mocną i odporną, a także pozwala na nawiązanie równorzędnej walki z użytkownikami broni świetlnych takich jak miecze świetlne, piki świetlne czy bicze świetlne.
3. Różnorodność rodzajów mandaloriańskich broni białych pozwala użytkownikowi lub użytkowniczce wybrać najbardziej jemu/jej pasujący rodzaj broni, oraz dostosować ową broń do swojego stylu walki.
4. Ostatni, ale równie ważny argument, indywidualne dostosowywanie takich broni pozwoli stworzyć każdemu Mandalorowi swoją indywidualną broń, a nie trzymanie się jednej konkretnie ustalonej. Jest to niezwykle ważne, gdyż po pierwsze zakończy to bezsensowne walki o konkretny “czyniący Mandalorem” artefakt (świetnym przykładem takiej walki są poszukiwania Maski Mandalora, w której wzięli udział Revan i Canderous Ordo). Po drugie mamy zachowaną symbolikę i ceremonializm broni, bez jednoczesnego kultu jednego konkretnego egzemplarza i wręcz przypisywania mu nadzwyczajnych cech, co jest rozsądnym kompromisem między mandaloriańskim umiłowaniem tradycji, jak i mandaloriańskim pragmatyzmem.

Podsumowując, idea byłaby taka żeby Mandalor miał SWOJĄ symboliczną, ceremonialno-bojową broń, a nie używał jednego artefaktu, którego rola byłaby z czasem przeceniana i szkodliwie kultywowana (całe zamieszanie wokół Mrocznego Miecza w serialu Rebelianci doskonale obrazuje ten problem).



Źródła grafik w kolejności pojawiania się:
Joe Corroney, "The History of te Mandalorians", Star Wars Insider 80
"Pre Vizsla" - hasło w encyklopedii na stronie Starwars.com (Link do archiwum)
The Bounty Hunter Code: form the files of Boba Fett
Joe Corroney, "The History of te Mandalorians", Star Wars Insider 80

autor: Marik