Czy Darth Maul był Mandalorem?

Darth Maul - tego charakterystycznie wyglądającego, zabrackiego Sitha nie trzeba przedstawiać fanom Gwiezdnych Wojen. Jeden z głównych antagonistów w pierwszej części sagi, zyskał tak wielką sympatię fanów, że powrócił także w serialach Wojny klonów i Rebelianci.Stał się również bohaterem, oraz ważną postacią wielu komiksów i książek zarówno tych należących do Kanonu jak i do tzw “legend”. Dla fanów Mandalorian nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż w pewnym krótkim okresie Maul był przywódcą większości Straży Śmierci, a nawet całej Mandalory. Jednak czy, mimo że był przywódcą Mandalory, można go nazwać Mandalorem? Umierając Vizsla niejako potwierdził jego “prawo” do władzy, mówiąc “Tak jak mówiłeś, tylko najsilniejszy będzie rządził”*, po czym spokojnie przyjął ostateczny cios od Maula. Wiele osób nie zgodzi się jednak z tezą że Maul był Mandalorem, kto więc ma rację?

Przyjrzyjmy się najpierw historii Maula. Jako niemowlę trafił pod “opiekę” Dartha Sidiousa, który zajął się jego treningiem i “wychowaniem”. Ciężko powiedzieć czy Darth Sidious traktował go jako pełnoprawnego ucznia, czy tylko jako osobistego “siepacza” i osobę do bardziej skomplikowanej, mokrej roboty. Kluczowym (a niegdyś kończącym ją) dla historii Maula momentem, był pojedynek na Naboo z mistrzem Jedi Qui-Gon Jinnem i jego padawanem Obi-Wanem Kenobim. Podczas zażartej walki Maul zabił Qui-Gona, by krótko potem paść z ręki jego ucznia.Przecięte na pół ciało Maula spadło do szybu reaktora. Jak się okazało, Maul wcale nie zginął, to, że przeżył pozostało przez następne kilkanaście lat tajemnicą. Maul, okaleczony na duszy i ciele, schronił się na planecie Lotho Minor, gdzie podczas wojen klonów odnalazł go jego brat, Savage Opress. Savage’a zabrał Maula na ich rodzinną planetę Dathomirę, gdzie przywódczyni Sióstr Nocy, matka Talzin, uleczyła jego umysł oraz sprawiła mu protezy nóg. W nowopowstałym, braterskim duecie, to Maul przejął rolę przywódcy. Początkowo skupił się na polowaniu na Obi-Wana Kenobiego, na którego punkcie miał istną obsesję.

Po kilku nieudanych próbach zabicia Kenobiego i przegranej walce z jedi, wspieranymi przez piratów z Florrum, okaleczeni Maul i Savage odlecieli w kapsule ratunkowej. Skrajnie wyczerpanych i ciężko rannych zabraków znalazł oddział mandaloriańskiej Straży Śmierci dowodzony przez Pre Vizslę. Vizsla uznał, że Sithowie mogą być cennymi sojusznikami przeciwko Jedi i zaproponował im współpracę. Po zawiązaniu sojuszu ze Strażą Śmierci Maul ujawnił zdolności przywódcze stając się nieformalnym liderem powstającego ruchu, do którego dzięki jego pomysłom i zabiegom dołączyły takie przestępcze organizacje jak Czarne Słońce, Syndykat Pyke’ów, oraz huttyjskie klany. Ujawnił wtedy Vizsli swoją wizję przestępczego imperium, będącego konkurencją zarówno dla Republiki Galaktycznej, jak i Konfederacji Niezależnych Systemów.Vizsla zostałby przywódcą Mandalory, jednak to Maul miał po cichu sprawować władzę - co Mandalorianinowi oczywiście się nie podobało. Ich plan przejęcia Mandalory był prosty, przestępcze syndykaty pod wodzą Maula i Savage’a miały dokonać ataków w stolicy Nowych Mandalorian, Sundari, a Straż Śmierci miała ich pokazowo powstrzymać i wyjść na wybawców. Plan się powiódł, jednak Vizsla nie zamierzał dalej grać w grę Maula i po obaleniu księżnej Satine uwięził obu Sithów. W więzieniu Maul i Savage poznali byłego premiera Mandalory, Almeca. Kiedy się uwolnili, Maul wyzwał Vizslę do walki o władzę nad Strażą Śmierci i Mandalorą. Vizsla przyjął wyzwanie i rozpoczął się pojedynek. Obaj oponenci podczas walki wykazali się pełnią swoich możliwości, dzięki czemu mogliśmy być świadkami jednego z najlepszych pojedynków w uniwersum Gwiezdnych Wojen. Ostatecznie walkę wygrał Maul, który odebrał Vizsli jego mroczny miecz i, na oczach jego ludzi, dokonał dekapitacji pokonanego.

Większość Straży Śmierci uznała przywództwo Maula. Wyjątkiem okazała się grupa skupiona wokół zastępczyni Vizsli, Bo-Katan, która wprost stwierdziła, że żaden aruetii nie może rządzić Mandalorą. W sali tronowej wywiązała się walka, a przeciwnicy Maula uciekli. Almec za zgodą Maula ogłosił się premierem Mandalory, a lojalna Maulowi Straż Śmierci przechrzciła się na Mandaloriańskich Super Komandosów. Przemalowali swoje zbroje na czerwono, a część z nich dodała do hełmów krótkie rogi podobne do tych Maula. Zostając faktycznym przywódcą Mandalory, Maul ponownie skupił się na zemście na Kenobim. Podstępem zwabił Jedi na Mandalorę, po czym na jego oczach zabił bliską mu ex-księżną Satine i uwięził go. Krótko potem doszło do starcia zwolenników Maula z oddziałami Bo-Katan. Sam Maul został schwytany przez Dartha Sidiousa, który uznawszy byłego ucznia za zagrożenie przybył na Mandalorę. osobiście zabił Savage i obezwładnił Maula. Uwięzionego w tajnej placówce na Stygeon Prime Maula uwolnili Mandaloriańscy Super Komandosi wysłani przez premiera Almeca.

Maul obiecał swoim mandaloriańskim zwolennikom, że wielka wojna na którą czekali jest już blisko. Wkrótce potem Mandaloriańscy Super Komandosi z Maulem na czele starli się z oddziałami separatystów pod dowództwem generała Grievousa. Griveous zmusił Maula do ucieczki, który od tej pory szukał pomocy u Matki Talzin. W końcu doszło do wielkiej bitwy między siłami Maula, Separatystami, a także siłami Republiki. Finał tego konfliktu znalazł miejsce na Dathomirze, gdzie Maul wraz z Matką Talzin, która opętała ciało Dooku, stawili czoła Griveousowi i Sidiousowi. Sidious ostatecznie zatriumfował, a Maul musiał ponownie salwować się ucieczką. Krótko potem wrócił na Mandalorę, gdzie zaczął odbudowywać swoje siły. Wkrótce potem Mandalora została zaatakowana przez oddziały klonów pod dowództwem komandora Rexa i ex-padawanki Ahsoki Tano, wspieranych przez Nocne Sowy, pod dowództwem Bo-Katan. Maul skutecznie manipulował swoimi mandaloriańskimi zwolennikami, obiecując im odzyskanie dawnej chwały podczas wielkiej bitwy. Tak naprawdę jednak Mauk przejrzał plan Sidiousa dotyczący Anakina Skywalkera, i aby pokrzyżować jego plany, postanowił zwabić na Mandalorę i zabić młodego Jedi. Doszło do wielkiej bitwy, która spustoszyła Sundari. Oddziały Republiki i Nocne Sowy pokonały oddziały Maula, które zresztą ten pozostawił samym sobie pod koniec bitwy. Ostatecznie Maul został pokonany, schwytany przez Ahsokę i zabrany jako więzień przez klony. To tyle w kwestii historii Maula i jego związków z Mandalorianami, które w serialu TCW są dość mocne.

Przejdźmy do odpowiedzi na pytanie - czy Maula można nazwać Mandalorem? Moim zdaniem, definitywnie nie. Mandalorianie to nie jakaś grupa piratów i rzezimieszków, gdzie wygrywa najsilniejszy - co zostało zasugerowane w serialu TCW (mowa o momencie śmierci Pre Vizsli). Owszem, widowiskowe pokonanie Pre Vizsli przez Maula mogło zrobić - i zrobiło - duże wrażenie na wielu podwładnych Vizsli, podobnie jak przemowy Maula obiecujące powrót do dawnej, wojennej chwały, czy jego wrogość do Jedi. Jednak ci “trzeźwo myślący” Mandalorianie, bardziej wierni dawnym wartościom, słusznie stanęli u boku Bo-Katan. Maul od początku manipulował Mandalorianami, grał na ich emocjach, obiecywał wielką wojnę i wielką chwałę, zemstę na Jedi i potęgę, ale tak naprawdę nie obchodziło go to. Chciał budować własne imperium, w którym Mandalorianie odgrywali by rolę ważnego, ale jednak pionka. Maul nie stosował się do żadnej z zasad Resol’nare, poza używaniem Mrocznego Miecza, nie przejął nawet żadnego z symbolicznych elementów kultury Mandalorian. Maul, jak większość Sithów, był po prostu bezlitosnym manipulantem, który swoją potęgą wzbudził respekt i szacunek w niektórych Mandalorianach.

autor: Marik