 |
Problem ustandaryzowanych zbroi |
 |
| |
|
Problem Mandalorian, który zawitał na łono uniwersum Star Wars za sprawą The Clone Wars, napsuł krwi już niejednemu fanowi. Obecnie kłopoty ‘techniczne’ tyczą się uzbrojenia i jego kolorystyki. Za co należy dziękować Lucasowi i Filoniemu... najlepiej w stylu starej szkoły Mandalorian. Ale wracając do tematu:
Zbroje dla Mandalorian mogą być jak mundury dla ludzi z naszego świata. Jak każdy kraj posiada własny typ mundury, tak samo różne mandaloriańskie organizacje mogłyby posiadać swój, odróżniające ich w czasie starć od innych. Wystarczy spojrzeć na kamuflaże mundurów, wszystkie służą do maskowania, ale każdy żołnierz zna używane ‘typy’ i po nich może zaklasyfikować innego, napotkanego żołnierza, do której armii/jednostki należy.
(kamuflaż: amerykański, brytyjski i francuski)
KONFLIKT między JASTEREM MEREELEM a TOREM VIZSLĄ
Wataha Śmierci, jak i Komandosi Mereela wywodzili się pierwotnie z jednego środowiska, to by mogło tłumaczyć, czemu mieli podobne ‘umundurowanie’:
Przywódcy – zarówno Tor, jak i Jaster nosili czarne /ciemne zbroje, z czerwonymi dodatkami, jak peleryna, czy naramiennik (tudzież znak na nim). Vizsla nigdy nie był pokazany w hełmie, ale całkiem możliwe, że obramowanie wizjera miałoby kolor czerwony.
Jango, dowódca drużyny – kiedy młody Fett dostał ‘awans’ na dowódcę drużyny, jego zbroja miała zielony kolor, ale tak samo jak Mereel i Tor, obramowanie wizjera było czerwone (i dodatkowo osłony przedramion). Naramienniki zaś miał żółte, jak w przeważającej większości, jeśli nie wszyscy, mieli z jego drużyny.
Jako, że wojownicy Mereela podczas ataku byli podzieleni na 3 grupy, można też zauważyć, że na takie okazje stosowali malunki na zbrojach. Jak wyżej widać, że Jango, przywódca ‘piechociarzy’ ma czerwony okrąg; Jaster Mereel, dowództwa kompani Łowców Głów żółty/złoty romb, a Montross, dowódca kompani Vertigo (doświadczonych w lataniu) ma czerwony prostokąt/kwadrat.
Warto też zauważyć, że takie oznaczenia żołnierze mają na swoich naramiennikach – w tym przypadku podwładni Mereela mają charakterystyczne, żółte romby.
Jango, po śmierci Mereela – został wybrany nowym wodzem, a także zmienił kolorystykę zbroi. Tak jak swój mentor, zarówno płyty metalu, jak i kombinezon mają czarny/ciemny kolor zaakcentowany czerwonymi dodatkami, jak peleryna, obramowanie wizjera hełmu, naramienniki i osłony przedramion. (W tym okresie, Tor nadal nosi się w ciemnych barwach, z szkarłatnymi akcentami, jako lider Watahy).
Drudzy w dowództwie – Montross wydawał się pełnić rolę zastępcy Mereela, a w przypadku Vizsli można założyć, że takową rolę spełniał nienazwany Mandalorianin, którego zabił młody Jango podczas starcia w jednym z miast na Concord Dawn.
Obaj mieli niebieskie obramowania wizjerów hełmów, oraz niebieskie peleryny i naramienniki.
Przy okazji zastępców dowódców, warto wspomnieć także Silasa i Mylesa.
Silas, jak wiadomo, był kompanem Jango podczas ataku na Kordę VI. Jango był wtedy dowódcą drużyny, a Silas jego podwładnym, jednak można wysnuć teorię, że był niejako jego ‘prawą ręką’. Przez wszystkie kadry walki przeciw Watadze, Silas trzymał się blisko swego dowódcy, a także go osłaniał. To on był także pierwszym, który opowiedział się po stronie Jango, gdy wybierano nowego Mandalora.
Jednakże wiemy, że Silas nie mógł być na Galidraanie, gdzie masakrę przeżył tylko Jango Fett. W tamtym czasie najprawdopodobniej jego zastępcą był Myles (to on składał mu meldunek z sytuacji na planecie i to z nim Jango próbował się skomunikować, by ostrzec swoich podwładnych przed Jedi i by nakazać im ewakuacje).
Podczas walki tylko Myles miał charakterystyczną niebieską pelerynę, obramowanie hełmu i opancerzenie przedramion.
‘Zwykli’ żołnierze – jako, że komiks Jango Fett: Łowy skupia się przede wszystkim na spadkobiercy Jastera, ciężko coś więcej powiedzieć o rangach wśród Watahy. Jednak widzimy pewne uogólnienia w przypadku zwykłych żołnierzy, oby ugrupowań.
Podwładni Jastera Mereela (i później Jango Fetta):
Najbardziej powszechnym kolorem jest zieleń i żółć (złoto?), oraz niebieski, tudzież szarawy kombinezon.
Niektórzy z żołnierzy mają peleryny (ale raczej nie w kolorze czerwonym - jak Mandalor), inni w ogóle ich nie noszą. Pomimo dość jednolitych kolorów, można zaobserwować różne symbole na pancerzach – tak jak w omawianym wcześniej sytuacji z Kordy VI, był to ‘system’ podzielenia żołnierzy na odpowiednie kompanie, ale mogą to też być jakieś klanowe, ‘szczęśliwe’ oznaczenia, czy ‘medale’ za przebyte kampanie, tudzież cechy charakteru, np. męstwo, odwaga, waleczność (późniejsza symbolika ‘oczu galaara’)
Podwładni Tora Vizsli:
Podobnie jak najemnicy Mereela, zwykli żołnierze Watahy noszą się w stonowanych kolorach, jak szarość i zieleń, dość często ze żółtym obramowaniem wizjerów. Tak samo jak ich przeciwnicy, nie wszyscy mają swoje peleryny, a jeśli już mają, rzadko kiedy jest to kolor czerwieni lub niebieski. W komiksie Jango Fett: Łowy, mieli przede wszystkim zielone peleryny. Niektórzy żołnierze (zresztą jak sam ich lider) nosili znak Watahy na pancerzu1.
WNIOSKI z Jango Fett: Łowy:
Zdaję sobie sprawę, że ‘charakterystyczne’ kolory dostali główni bohaterowie komiksu, by czytelnik nie ‘zgubił’ ich pośród całej gromady opancerzonych najemników, ale to jest ta sama potrzeba, by ci ‘ważni’ byli widoczni w chaosie dla ich własnych podwładnych. I to się sprawdza.
Szkarłat przypada dowódcom, zarówno tym nadrzędnym w hierarchii (Mandalorzy), jak i pomniejszych grup. Z tą różnicą, że ci pierwsi oprócz obramowania wizjerów hełmu, mają także charakterystyczne peleryny.
Można także zaobserwować, że na przestrzeni wieków, Mandalorom całkiem przypadł do gustu szkarłat, który niejako jest kolorem królewskim, kojarzony z wodzem i władzą2.
Niebieski jest kolorem dla drugich w dowództwie, zarówno w całej organizacji, jak i pomniejszych drużynach/grupach. Tak jak w przypadku czerwieni, zastępcy liderów mają swoje charakterystyczne peleryny.
Zieleń, żółć, szary wydają się być popularnymi kolorami wśród zwykłych żołnierzy. Warto zaznaczyć, że wszystkie one są dość stonowane. Przynajmniej w obrębie tych dwóch organizacji, żołnierze nie mają ‘mieszanych’ pancerzy, jak to pozwalała Karen Traviss nosić się swoim Mandalorianom w swoich książkach (np. każda płyta zbroi w innym kolorze). Co przypomina o ‘problemie’ różnokolorowych zbroi. Moja opinia? Być może każdy na tyle duży klan, tudzież bardziej zorganizowana grupa Mandalorian posiadała własne, charakterystyczne barwy, jak komandosi Mereela, czy Vizsli, np. Wataha miała typowe, głównie zielone zbroje, z żółtym obramowaniem wizjerów specyficznych hełmów. Także, Straż Śmierci prezentowana w TCW miała jeden typ ‘kolorystyki’ zbroi. W takim razie, Mandalorianie nie będący częścią żadnej większej grupy mają całkowitą dowolność w wyborze koloru. Nie mają żadnych ‘barw’, które by mogli reprezentować.
A skoro już znaleźliśmy się przy kolejnej, zorganizowanej grupie Mandalorian, którzy nie są pacyfistycznie nastawieni do świata, czas na kolejny przegląd ‘umundurowania’:
Straż Śmierci 3[z TCW] – pojawiła się po raz pierwszy w drugim sezonie serialu, który to zabrał nas na Mandalore, zgoła odmienną od tej, którą w swej twórczości zarysowała Karen Traviss. Tam potomkowie dumnych wojowników stali się pacyfistycznie nastawionym narodem zamieszkującym planetę wchodzącą w skład Republiki.
Tytułowa Straż Śmierci jest organizacją dowodzoną przez Pre Vizslę, który pragnie powrócić do korzeni i na powrót uczynić Mandalorian (spod znaku TCW) wojownikami.
Wyraźnie widać standaryzowanie kolorów pancerzy i kombinezonów. Raczej nie pomylę się, jeśli napiszę, iż wszystkie są utrzymane w srebrnym/szarym kolorze z niebieskimi akcentami4, jak materiał kombinezonu, lub obramowanie wizjera. Jednak sam Pre Vizsla, jako dowódca organizacji, ma obramowanie wizjera w innej tonacji, niż jego podwładni. Także jako jedyny ma pancerz (a przynajmniej to jest akcentowane wyraźnie na figurkach) w czarnym kolorze, podobnie jak poprzedni przywódcy różnych grup Mandalorian, Tor i Mereel. I pelerynkę, aczkolwiek nie czerwoną, ale i tak wyróżnia go z tłumu.
Problem z Mandalorianami spod znaku TCW jest taki, że wnieśli więcej zamieszania w galaktyce, niż poprzednie pokolenia Mando, i to nie walką, a swoim pacyfizmem. I dodatkowo wyparli wcześniejszą twórczość Traviss, tudzież skopali kanon w bardzo nie pacyfistyczny sposób (nie wiedzą, że leżącego się nie kopie?).
Z ich powodu Lucas i Filoni ogłosili światu, że właściwym kolorem uzbrojenia dla Mandalorian jest szary i niebieski (jak Jango Fett w swoim stadium ‘łowca nagród’), negując inne możliwości. Jednakże co z Bobą Fett i Fenn Shysą?
Nie ma zbyt licznych źródeł graficznych o Mandalorianach z okresu Imperium. Marvelowski Fenn miał zieloną zbroję5, tak samo jak Boba Fett, na której postaci de facto zbudowano kulturę Mandalorian.
Można zauważyć, że obaj posiadają czerwone obramowania wizjerów, co przemawiało by za tezą, że ten kolor jest symbolem dowódcy.
I nawet mamy w kanonicznych źródłach6, że Boba zebrał swoją ‘armię’. Posłużę się przykładem z komiksu o Hanie Solo [Upiory], gdzie bohater musiał zmierzyć się z najemnikami w mandaloriańskich zbrojach, których wpierw wziął za Boba Fetta. Jak się okazało, Mandalor postanowił zrobić ‘przesiew’ wśród swoich podwładnych, by tylko najlepsi mogli zostać jego komandosami. Wszyscy mieli zbroje w kolorystyce wzorowanej na Fetta.
Także (póki co) kanoniczne wydarzenia z komiksów Legacy zawierają w sobie ciekawą informacje, na temat kolorów pancerzy wśród Mandalorian. Nie chciałabym tu wchodzić w szczegóły fabuły, by nie zdradzić zbyt wiele z komiksowych wydarzeń, ale znany już z historii Nowy Hondo Karr zmienia kolor z zielonego (gdy służył Mandalorowi) na czarny (gdy szuka zemsty). Jest to niejaki przykład na symboliczne i dosłowne zerwanie z grupą, wyjście z niej.
MOŻLIWE WNIOSKI?
The Clone Wars jeszcze nie zniszczyły mandaloriańskiego świata7...
Wszystko można jakoś załatać, igiełką nawleczoną na niteczkę pomysłowości i chęci. Nawet kiedy trzeba będzie szyć grubymi nićmi, Mandalorianie (i ich fani) nie znają słowa niemożliwe. Jeśli obowiązującym kolorem Mandalorian jest szaro-niebieski, to w porządku. Jeśli przyjmie się założenie, że to tyczy Mandalorian umiejscowionych przez TCW.8Wszelkie inne grupy zmobilizowanych Mandalorian (m.in.Wataha, Komandosi Jastera i Jango), jak i może same poszczególne klany, mają swoje własne ‘wymogi’ kolorystyczne. I być może, oprócz travissowskich znaczeń kolorów, można założyć, że barwy różnicują podział wewnętrznych takich ugrupowań, czy większych zrzeszeń klanów.9
A co za tym idzie, fani nie muszą zmieniać swoich malunków zbroi, chyba, że poczuwają się do przynależności Mandalorian z Republiki, jakimi są ci, spod znaku TCW. Wszyscy ci, co poczuwają się przynależeć do sektora mandaloriańskiego, z Rubież Wszechświata, powinni zachować swoje ‘klanowe’ barwy, tudzież swych większych, zorganizowanych grup.
Przypisy:
1 Osobiście lubię myśleć, że Wataha Śmierci to przede wszystkim wojownicy jednego klanu, tudzież wojownicy pomniejszych klanów zgrupowanych wokół Tora i jego rodziny, w przeciwieństwie do oddziałów Mereela, zróżnicowanych pod względem pochodzenia/korzeni wojowników.
2 Traviss, podczas wymieniania w swojej książce mandaloriańskie znaczenia kolorów, podała, że czerwień jest symbolem pamięci, uhonorowania swojego ojca/matkę, tudzież zapewne i przodków. Co nie gryzie się zasadniczo z ‘władzą’ tego koloru. Mandalor z definicji to przywódca, zarówno militarny, jak i duchowy, czyli uhonorowanie przodków tylko wiąże go mocniej z samą kulturą i tradycjami swego ludu.
3 Jako, że organizację zarówno Tora i Pre określa się mianem Death Watch – a jednak widać różnice, choćby w uzbrojeniu i kolorystyce, proponuje, by dla lepszego odróżnienia tych grup komiksowych i TCW-owych Mando, pierwszych nazywać Watahą, a drugich Strażą Śmierci.
4 Być może to tylko moje odczucie, ale wydaje mi się, że wszyscy Mandalorianie (spod znaku TCW), jak i sama ich planeta jest utrzymana w tonacjach szaro-niebieskich. Żołnierze/gwardziści/policjanci z Mandalory także mają taką kolorystykę.
5 Nie pamiętam, czy Traviss skupiła się na takich szczegółach w Komandosach Imperium
6 Chyba, że Dziedzictwo Mocy zostało/zostanie wycofane z kanonu, bo jednak tamtejsza Mandalora nijak ma się do tej z TCW
7 ... choć są blisko. Niestety.
8 Osobiście myślę o Mandalorianach spod znaku TCW, analogicznie jak o polskiej emigracji w USA (które jak ogólnie pojęty Zachód to właśnie Republika, a wschodnie tereny – Polska i dalej, to Rubieże). Mają nasze korzenie, język, ale to jeszcze nie znaczy, że uważają się za Polaków. Czy ktoś oglądał Gran Torino Clienta Eastwooda? To bardzo dobry film, niby o amerykańskiej społeczności, ale niemal wszystkie postacie z tegoż filmu mają obce korzenie, jak sam główny bohater, Amerykanin (patriota, weteran wojenny), a jest widziany przez większość jako Polaczek.
9 Oczywiście, nie tykam się czasów staro-republikańskich. Nie jestem ekspertem tamtych czasów, a zauważyłam spore zróżnicowanie i w typach pancerzy jak i ich kolorów.
Hashhana
Suplement dotyczący przypisu dziewiątego. (napisany przez X-Yuriego.)
W "starych czasach', podczas trwania Wojen Mandaloriańskich system rang-kolorów był bardziej jednoznaczny. System kolorów został przez Mandalore`a wprowadzony przede wszystkim w celu ułatwienia asymilacji nowych rekrutów i wyglądał następująco: Zwykli Neo-Konkwistadorzy dostawali/nosili niebieskie zbroje. Ponad nimi byli Rally Masters (można tłumaczyć to jako Mistrz (Dowódca) Rajdu) noszący czerwone (szkarłatne/karmazynowe), a najwyższą regularną rangą był Field Marshal (Marszałek Polowy), któremu przysługiwała złota (żółta) zbroja. Cassus Fett był jednym z pierwszych Mandalorian, którzy zaczęli nosić złote zbroje, w ramach wyrażenia poparcia dla idei zunifikowanego 'kodu kolorów'. Co ważne, nie wszyscy chętnie włączyli się w "nowy system", wielu (jak Rohlan Dyre, Demagol, czy dziesiątki Mandalorian, których widzimy w pierwszym zeszycie serii KOTOR: Flashpoint) preferowało pozostanie przy swoich starych, nie-zunifikowanych zbrojach. Co ważne sam Mandalore na to przyzwalał, co można wywnioskować po tym, że Rohlanowi kazał zmienić pancerz 'na nowy' nie 'dla zasady', ale z kompletnie innych powodów, i śmiem twierdzić, że gdyby 'te powody' nie wystąpiły to pozwoliłby Rohlanowi dalej nosić swój charakterystyczny strój.
|
|
|
|
 |
|
 |
|
